Toen ik laatst diep in gedachten na een boodschap bij de Albert Heijn naar buiten liep om rechts om de hoek nog even te pinnen, merkte ik dat de pinautomaat was weggehaald.

Niet gestolen, neem ik aan, maar gewoon: weg. Ik loop dus figuurlijk met mijn hoofd tegen de muur. Ik draai me om en loop terug door de schuifdeuren, niet realiserend dat deze niet open gaan. Ik loop vol met mijn gezicht tegen de glazen pui aan, hoor mezelf 'au' zeggen en er komen tranen op. Niet zozeer omdat ik mezelf wel voor het hoofd kan slaan voor zoiets stoms, maar blijkbaar is dat een natuurlijke reactie bij een stevige tik op je neus. Dan gaat de schuifdeur alsnog open en voel ik iets warms in mijn neus: het begint flink te bloeden. Vanuit mijn betraande ooghoek zie ik bij Albert Heijn binnen een pinautomaat staan. Blijkbaar had ik die over het hoofd gezien toen ik in gedachten bij Albert Heijn binnen was. Met twee doordrenkte papieren zakdoekjes in mijn neusgaten ga ik pinnen. Het doel is bereikt, maar als ik iets minder in gedachten was geweest, was me het tegen de muur lopen met bijbehorende schade misschien wel bespaard gebleven.